จะให้ท่านไปอยู่ที่ไหน?

ย้อนไปเมื่อ5 ธันวาคม พ.ศ.2470ได้มีมหาบุรุษถือกำเนิดขึ้นมา 
แม้ตัวบุคคลคนนี้จะไม่ได้ถือกำเนิดในแผ่นดินแม่ แต่ทว่าใครจะไปรู้ได้ว่า
ในอีกหลายปีต่อมาบุคคลผู้นี้จะได้ทำคุณประโยชน์ให้กับแผ่นดินแม่ของตัวเองอย่างที่ไม่มีใครในประเทศนี้จะทำได้เท่านี้มาก่อนในยุคปัจจุบัน 

มหาบุรุษท่านนี้มิได้ถือดาบ ปืน นำทัพออกรบกับข้าศึกศัตรูภายนอกประเทศเยี่ยงบรรพบุรุษของแผ่นดินแม่ของท่านด้วยบ้านเมืองยุคปัจจุบันไม่ได้มีศึกสงครามตีชิงเอาบ้านเอาเมืองเหมือนในอดีตอีกแล้ว หากแต่สิ่งที่มหาบุรุษท่านนี้ใช้เป็นอาวุธนำทัพต่อสู้ฆ่าศึกยุคใหม่ซึ่งเป็นภัยร้ายแรงไม่น้อยไปกว่าข้าศึกศัตรูในสมัยก่อนก็คือ กล้อง แผนที่และสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือหัวใจที่มีเมตตา ความรัก มีแต่ให้กับประชาชนของท่านโดยท่านมิต้องเอ่ยวาจาใดๆว่ารักประชาชนและท่านก็ไม่เคยเรียกร้องความรักจากประชาชนของท่านเลยแม้แต่น้อย ท่านเรียกร้องแต่ให้ประชาชนรู้รักสามัคคีเท่านั้นเอง


ข้าศึกศัตรูในสมัยท่านนั่นก็คือความอดอยากหรืออาจจะเรียกว่า
สงครามเศรษฐกิจซึ่งมีความยากลำบากไม่น้อยไปกว่าศึกสงครามสมัยก่อนเลยและข้าศึกอีกด้านหนึ่งก็คือภัยธรรมชาติ ซึ่งก็กำลังเกิดขึ้นในยุคปัจจุบัน เป็นที่ทราบกันดีว่ามหาบุรุษท่านนี้ต้องสูญเสียดวงตาไปข้างหนึ่งจากอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อ60กว่าปีมาแล้วแต่นั่นก็ไม่ใช่อุปสรรคสำคัญอะไรเลยที่จะมาทำให้มหาบุรุษผู้นี้ย่อท้อในการนำทัพต่อสู้กับความอดอยากและภัยธรรมชาติต่างๆ 

โครงการพระราชดำริต่างๆที่กลั่นออกมาจากหัวใจอันมอบให้ด้วยความรักและเมตตาต่อประชาชนของท่านนั้นน่าจะมาจากแรงบันดาลใจที่ว่า"ความสุขของข้าพเจ้าคือการที่ข้าพเจ้าได้อยู่ท่ามกลางประชาชนของข้าพเจ้า" อันเป็นเครื่องยืนยันได้ว่ามหาบุรุษผู้นี้ได้ให้สัญญากับประชาชนไว้เมื่อคราวมีพระปฐมบรมราชโองการว่า
"เราจะครองแผ่นดินโดยธรรมเพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยาม" 
หากนับแต่เวลาที่มหาบุรุษท่านนี้ได้ปกครองแผ่นดินแม่มายาวนานกว่า60ปีท่านได้ทำตามสัญญาให้กับประชาชนมาโดยตลอด แม้ยามป่วยหนัก ช่วงที่ต้องสูญเสียมารดาอันเป็นที่รักมหาบุรุษก็หาได้หยุดทำงานให้กับประชาชนของท่านไม่ อย่างคราวน้ำท่วมใหญ่ปี2538 มหาบุรุษท่านนี้กำลังป่วยหนักด้วยโรคหัวใจและท่านก็เป็นปีที่ท่านได้สูญเสียมารดาอันเป็นที่รักของท่านไปอย่างไม่มีวันกลับ ภาพที่เห็นคือการมหาบุรุษกำลังประชุมวางแผนกับบุคคลที่เกี่ยวข้องในการแก้ไขปัญหาน้ำท่วมอย่างมุ่งมั่นด้วยดวงตาที่ไม่ย่อท้อทั้งที่ตัวเองก็ยังป่วยอยู่


บ้านของมหาบุรุษท่านนี้แปลกกว่าองค์ประมุขประเทศอื่นๆคือมีนา บ่อเลี้ยงปลา ฟาร์ม ปศุสัตว์ โรงปุ๋ยหมัก และอื่นๆอีกมากมาย 
บ้านของมหาบุรุษท่านนี้เต็มไปด้วยโครงการทดลองต่างๆมากมายเพื่อประโยชน์ต่อประชาชนของท่านก่อนจะมีการเผยแพร่ให้ประชาชนท่านได้ใช้บ้านของท่านนั่นเองเป็นที่ทดลอง ทุกอย่างที่ทำไปก็เพื่อประโยชน์ของประชาชน ประโยชน์ของประเทศชาติ เพื่อความอยู่เย็นเป็นสุขของคนแผ่นดินแม่ไม่ว่าพวกเขาเหล่านั้นจะเชื่อชาติไหน อพยพมาจากประเทศอะไร นับถือศาสนาอะไร สีอะไรท่านก็ช่วยเหลือโดยไม่เกี่ยงงอนเพราะ
 ท่านไม่เคยแบ่งประชาชนของท่านเป็นสี เป็นศาสนาหรือเชื้อชาติไหนเพราะทุกคนคือลูกของท่านทั้งหมดไม่ว่าจะชอบหรือเกลียดท่านก็ตาม

สิ่งต่างๆที่มหาบุรุษท่านนี้ได้ทำให้กับประเทศไทยไม่ได้น้อยกว่าใครหรือตระกูลไหนมาอย่างยาวนานถึง60กว่าปีจนแม้ถึงวันนี้วันที่ท่านมีอายุใกล้จะ84ปีแล้วในอีกไม่กี่เดือน ถ้าเทียบแล้วก็เลยวัยเกษียรมาเกือบ24ปีแล้วแต่ท่านก็เกษียรไม่ได้เลยในเมื่อประชาชนของท่านยังลำบาก ยังอดอยาก ยังทุกข์จากภัยธรรมชาติ 

ซ้ำร้ายกว่านั้นประชาชนของท่านยังมาแบ่งสีแบ่งฝ่ายกันเอง จากการยุยงของคนบางกลุ่มบางพวกเพียงเพราะหวังอำนาจนั่นเอง

วันนี้คำว่าทหารในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกำลังถูกคนบางกลุ่มแบ่งแยก กีดกันไม่ให้เป็นทหารในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอีกต่อไปแต่กำลังไปเป็นทหารของกลุ่มของตนเพื่อจะได้คงอำนาจของตนไว้

 วันนี้คำว่าข้าราชการในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้หายไปกลายไปเป็นเจ้าหน้าที่รัฐเพื่อสนองตัณหาของคนบางกลุ่ม นักการเมืองบางกลุ่ม นักเคลื่อนไหวบางกลุ่ม ซ้ำร้ายกว่านั้นคำว่าพสกนิกรของในหลวงก็กำลังถูกทำให้หายไปจากแผ่นดินสยามจากบุคคลบากกลุ่มที่กำลังจาบจ้วงท่านอย่างรุนแรง 

ให้ร้ายต่างๆนาอย่างต่อเนื่องอย่างไม่หยุดยั้งและยังขยายตัวอยู่เรื่อยๆโดยทีท่าน

ไม่สามารถออกมาปกป้องพระเกียรติยศของท่านได้เพราะไม่อยู่ในฐานะที่จะทำได้ 

ไม่สามารถที่จะมาฟ้องร้องพสกนิกรของพระองค์ได้เพราะหัวใจของพระองค์ไม่คิดที่จะเป็นความกับพสกนิกรของพระองค์ เพราะหัวใจของท่านนั้นให้กับพสกนิกรของพระองค์มาตั้งแต่เมื่อ60กว่าปีแล้ว

วันนี้คนบางกลุ่มที่ไม่เคยทำประโยชน์ให้กับแผ่นดินนี้เลย แต่ตอนนี้กำลังฮึกเหิมโจมตีท่านอย่างหนักหน่วงและรุนแรงทั้งอย่างเปิดเผยและลับ 
พวกเขาต้องการขับไล่มหาบุรุษท่านนี้ออกจากแผ่นดินแม่ของท่าน
แผ่นดินที่บรรบุรุษตระกูลของท่านก็ปกปักรักษาด้วยเลือดและชีวิตไม่น้อยไปกว่าตระกูลอื่น
 ในขณะที่บุคคลที่โจมตีท่านไม่เคยทำคุณให้กับแผ่นดินนี้เลย กลับแต่จะสร้างความแตกแยกให้คนในชาติ แบ่งสีแบ่งฝ่าย ด้วยหวังในลาภยศอำนาจวาสนา โดยมินำพาเลยว่าขณะนี้ประเทศชาติกำลังประสบภัยพิบัติอย่างใหญ่หลวงและมหาบุรุษท่านก็ชราและเจ็บป่วยมากไม่มีกำลังที่จะออกนำทัพต่อสู้กับภัยพิบัติธรรมชาติได้อย่างแต่ก่อนแต่ท่านก็ยังทำงานและยังคอยช่วยเหลือตามสภาพสังขารของท่านเท่าที่จะทำได้ 

บุคคลเหล่านี้กำลังจะแยกประชาชนออกจากมหาบุรุษท่านนี้ กำลังทำให้ท่านกับประชาชนอยู่ห่างไกลกันทั้งที่ตลอด60กว่าปีที่ผ่านมาท่านโน้มกายเข้าหาประชาชนทุกหมู่เหล่ามาตลอดอย่างที่ได้เห็นกันมาตลอด แต่วันนี้ท่านกำลังถูกจับแยกออกจากประชาชนเสียแล้ว





ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่มหาบุรุษท่านนี้ได้ทุ่มเทแรงกาย แรงใจ มาแทบตลอดชีวิตด้วยความวิริยะอุตสาห ด้วยความยากลำบาก ต้องทนอดหลับอดนอนอยู่จนดึก ไม่ได้มีวันหยุดเหมือนคนอื่นเขาแม้ยามป่วยก็ยังต้องทำงาน ต้องอ่านตำราทั้งไทยและเทศด้วยดวงตาที่เหลือเพียงข้างเดียวเพื่อค้นคว้าทดลองเพื่อนำมาเผยแพร่ให้เป็นประโยชน์ต่อชาติและประชาชน ต้องเดินบุกป่า บุกเขาไปยังหนทางทุรกันดารในที่ต่างๆทั่วทั้งประเทศเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายก็หลายครั้ง ลุยน้ำ เพื่อหวังจะไปทำชีวิตของประชาชนให้มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ไม่ว่าจะอยู่ใกล้ ไกล ทุรกันดารเพียงไหนแต่ก็หาหยุดหัวใจของมหาบุรุษท่านนี้ได้ไม่ 
แต่วันนี้วันที่มีคนมาโจมตีท่าน ให้ร้ายท่าน มาแยกประชาชน ทหาร ข้าราชการให้ออกห่างจากท่าน กลับไม่มีใครที่จะปกป้องมหาบุรุษท่านนี้ที่วันนี้ชราภาพและยังป่วยอยู่ให้พ้นภัยไปได้
 วันนี้หลายคนกำลังนิ่งเฉยปล่อยให้มหาบุรุษท่านอยู่เพียงลำพังกับครอบครัวของท่านเท่านั้น ท่านกำลังถูกโดดเดี่ยว กำลังถูกขับให้ออกจากแผ่นดินแม่ที่ท่านและบรรพบุรุษก็ได้ปกปักรักษามา
 วันนี้คนไทยกำลังลืมในสิ่งที่ท่านทำประโยชน์ไว้ให้แต่กับไปหลงใหลได้ปลื้มกับเศษกระดูกที่คนบางคนโกงแผ่นดินแล้วโยนมาให้บ้าง







ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้มหาบุรุษท่านนี้กำลังจะไม่มีที่ให้อยู่ในแผ่นดินของท่านเอง ไม่น่าเชื่อเมื่อ60กว่าปีก่อนท่านและครอบครัวได้อพยพออกจากประเทศนี้ไปอยู่อย่างสงบอย่างต่างแดน แต่วันหนึ่งรัฐบาลก็ไปให้ท่านและครอบครัวมาทำงานให้กับประเทศนี้ มาวันนี้ท่านทำอะไรหลายอย่างที่เป็นประโยชน์ต่อชาติและประชาชน
มา60กว่าปี ก็มีคนจะมาไล่ท่านผู้ซึ่งมีวัย84ปีให้ไปจากแผ่นดินนี้เสียให้ได้ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าท่านไปทำอะไรให้กับคนเหล่านั้นได้เจ็บแค้นนักหนาถึงจะได้จองล้างจองผลาญท่านให้ย่อยยับให้ได้


จึงอยากทราบว่าในเมื่อเราไปให้ท่านมาทำงานให้ท่านก็ทำให้แล้วๆวันนี้จะให้ท่านซึ่งมีวัย84ปีแล้วไปอยู่ที่ไหนหรือพวกท่านถึงจะพอใจพี่น้องชาวไทยทั้งหลายเอ๋ย


บทบันทึกจาก คุณพุทธมนต์ คคนัมพร