วันจันทร์ที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2554

ลูกชายคนเล็ก



มีครอบครัวเล็กๆครอบครัวหนึ่ง ผู้นำครอบครัวเกิดมาในตระกูลสูงศักดิ์ในขณะที่คู่ชีวิต
เป็นเพียงหญิงสาวชาวบ้านธรรมดายากจน แต่ทั้งสองก็รักกันดี ผู้นำฯเป็นหมอขณะที่ภรรยาเป็นพยาบาล
ไม่ได้มีอำนาจล้นฟ้าล้นแผ่นดินอะไร ไม่ได้คุมกำลังทหารแต่อย่างใด
มีบุตร3คน คนโตเป็นหญิง คนรองและคนสุดท้องเป็นชาย
และแล้วครอบครัวนี้ก็สูญเสียผู้นำไปอย่างไม่มีวันกลับทิ้งให้ผู้หญิงตัวเล็กๆต้องเลี้ยงลูก3คนที่ยังเล็กอยู่เพียงลำพัง
ในที่สุดผู้เป็นแม่ก็ตัดสินใจอพยพครอบครัวไปอยู่ยังต่างแดนเพื่อหนีภัยสงครามและภัยการเมืองในประเทศ
อยู่กันตามประสาแม่ลูกและพี่เลี้ยง อยู่แบบชาวบ้านธรรมดาไม่ได้หรูหราฟุ้งเฟ้อแต่อย่างใด บ้านหลังเล็กๆไม่ได้ใหญ่โตอะไร
ผู้เป็นแม่มักสอนให้ลูกรู้จักประหยัดอดออม อดทน มีเมตตาต่อผู้อื่นเสมอ มีระเบียบวินัย รู้จักการใช้จ่าย รู้จักทำมาหากิน
ให้ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย โดยหารู้ไม่ว่าคำสอนเหล่านี้จะเป็นผลดีต่อผู้คนนับล้านในวันข้างหน้า
ก็อยู่กันมีความสุขดีตามอัตถภาพตามประสาครอบครัวเล็กๆครอบครัวหนึ่ง ใครจะไปรู้กาลเวลาข้างหน้าได้
ชีวิตที่อยู่อย่างปกติสุขตามประสาแม่ลูกก็ต้องมีเหตุให้พลิกผัน





เมื่อองค์ประมุขแห่งแผ่นดินเกิดได้สละราชสมบัติลาออกจากการเป็นกษัตริย์
รัฐบาลและสมาชิกรัฐสภาได้มีมติให้อัญเชิญลูกชายคนรองของครอบครัวเป็นกษัตริย์องค์ต่อไป
ผู้เป็นแม่รู้ดีว่าการไปเป็นกษัตริย์นั้นก็คือการสวมหัวโขน
โดยเฉพาะสภาพบ้านเมืองในขณะนั้นการแย่งชิงอำนาจของนักการเมือง ทหารเป็นไปอย่างดุเดือด
หากไปเป็นก็ไม่พ้นจะถูกลากลงไปในวังวนอันแสนเลวร้าย ไม่ได้อยู่เย็นเป็นสุขอะไรเลย
มีแต่เปลืองตัวเปล่าๆ จึงได้ปฏิเสธไปหลายคราแต่รัฐบาลก็ไม่ยอมโดยอ้างว่าให้เห็นแก่บ้านเมืองเป็นสำคัญ
ที่สุดจึงไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ในที่สุดผู้เป็นแม่จึงต้องยอมให้ลูกชายคนรองที่อายุเพียงไม่กีขวบ
ต้องไปเป็นกษัตริย์ของแผ่นดินเกิด

นับแต่นั้นมาชีวิตของครอบครัวเล็กๆครอบครัวนี้ที่เคยอยู่กันอย่างสงบสุขก็เปลี่ยนไปอย่างไม่มีวันที่จะ..
ได้กลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกตลอดไป เพราะนับแต่นี้ไปชีวิตของครอบครัวนี้ก็ไม่สามารถเป็นไปเพื่อ
ตนเองได้อย่างเดียวอีกต่อไป แต่ทุกอย่างต้องทำไปเพื่อประชาชนของแผ่นดิน ไม่ใช่เพื่อของตนเองอีกต่อไปแล้ว

ความสงบสุขตามอย่างครอบครัวเล็กได้สูญสิ้นไปอย่างสิ้นเชิง ต้องทำตนเพื่อประโยชน์ต่อประเทศและประชาชนเป็นสำคัญ
เวลาผ่านไปใครเลยจะคิดว่าครอบครัวนี้ต้องสูญเสียลูกชายคนรองอย่างไม่มีวันกลับ
และก็กลับกลายเป็นเหตุให้ส่งผลให้มีคนนำกรณีนี้มาโจมตีลูกชายคนเล็กต่อไปในอนาคตข้างหน้า





ในที่สุดลูกชายคนเล็กของครอบครัวก็ต้องเป็นกษัตริย์ต่อจากพี่ชาย นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาลูกชายคนเล็กของครอบครัวนี้
ได้ทำงานให้กับประเทศ ประชาชนด้วยดวงตาเพียงข้างเดียวมาอย่างยาวนานกว่า60ปีแล้ว
ต้องอ่านหนังสือตำราต่างๆทั้งภาษาไทยและต่างประเทศด้วยดวงตาเพียงข้างเดียวค้นคว้าทดลองต่างๆ
เพื่อนำมาถ่ายทอดให้ประชาชนของตนได้เป็นประโยชน์ต่อไป
ข้าราชการ พนักงานอื่นๆยังมีวันหยุด มีวันพักร้อน แต่ลูกชายคนเล็กของครอบครัวนี้ไม่มีวันหยุดเสาร์อาทิตย
ไม่มีวันหยุดลาพักร้อน ต้องนอนดึกๆดื่นๆทำงานต่างๆมากมาย

แม้ยามเจ็บป่วยก็ยังต้องทำงานอยู่ และที่ต้องล้มป่วยจนเป็นโรคหัวใจก็เพราะไปติดเชื้อจากการไปเยี่ยมเยียนประชาชน
ขอถามท่านผู้มีใจเป็นธรรมทั้งหลายดังนี้....

1 คนที่ทำงานมามากมายขนาดนี้ ยาวนานขนาดนี้ก็ย่อมมีผิดพลาดบ้างซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของคนทำงาน
แต่กลับต้องมาถูกใส่ร้ายป้ายสี ตำหนิติเตียนด้วยความไม่เป็นธรรมแบบนี้ท่านว่าสมควรหรือไม่
แล้วคนเหล่านั้นได้ทำประโยชน์อันใดให้กับแผ่นดินเกิดบ้าง

2 เรื่องหลายเรื่องของครอบครัวท่านซึ่งมีทั้งจริงบ้าง ไม่จริงบ้าง(ไม่จริงเสียส่วนมาก)
หลายเรื่องเป็นเรื่องส่วนตัวไม่ได้ทำให้สังคมเดือดร้อน หลายเรื่องเป็นการละเมิดสิทธิส่วนบุคคล
มีการใส่ร้ายป้ายสีต่างๆนาๆโดยที่ครอบครัวของท่านไม่อยู่ในสถานะที่จะออกมาตอบโต้แก้ข้อกล่าวหาเหล่านั้นได้เล
ถามว่าท่านจะไม่ให้ความคุ้มครองกับครอบครัวที่ทำงานให้ประโยชน์กับประเทศชาติไว้อย่างมากมายไม่น้อยไปกว่า
ครอบครัวอื่นๆหรือ

3 บรรพบุรุษของท่านก็ร่วมปกป้องเสียสละให้แผ่นดินไม่ได้ต่างจากตระกูลอื่นๆจนประชาชนได้อยู่กันอย่างร่มเย็นเป็นสุข
ในขณะที่หลายๆตระกูลอพยพมาจากแผ่นดินอื่นมาอาศัยใบบุญแผ่นดินนี้จนมีฐานะร่ำรวย โดยที่ไม่เคยได้ปกป้องหรือ
ทำคุณให้กับแผ่นดินเหมือนกับบรรพบุรุษของท่านแล้วเหตุใดจึงมาไล่ท่านออกไปจากแผ่นดินนี้เล่า

4 สิ่งที่ลูกชายคนเล็กและครอบครัวได้ทำงานให้กับประเทศนี้มามากมายยังไม่พออีกน่ะหรื
จะให้ท่านและครอบครัวของท่านทำอะไรอีกพวกท่านถึงจะพอใจแล้วพวกคุณน่ะทำอะไรให้กับประเทศกับสังคมนี้บ้าง
เหตุใดจึงจ้องจะทำลายล้างครอบครัวนี้ให้จงได้ ท่านและครอบครัวของท่านไปทำอะไรพวกคุณหรือ
พวกคุณถึงได้คิดจะทำลายล้างท่านได้ถึงเพียงนี้

5 บัดนี้ท่านอายุย่างเข้า84แล้วอยู่ในวัยชราแล้วพวกคุณจะไล่ให้ท่านไปอยู่ที่ใด
สิ่งที่ท่านทำมาให้กับแผ่นดินนี้มันไม่เพียงพอที่จะให้ท่านและครอบครัวของท่านได้อยู่ในแผ่นดินนี้
แผ่นดินที่บรรพบุรุษของท่านก็ได้ปกป้องด้วยชีวิตเช่นกันได้เลยหรือ

ขอถามท่านผู้มีใจเป็นธรรมว่าพวกท่านต้องการอะไรจากลูกชายคนเล็กของครอบครัวนี้อีกหรือ
ต้องการให้ท่านทำอะไรให้กับแผ่นดินนี้อีกพวกคุณถึงจะพอใจถึงจะยอมเลิกจองล้างจองผลาญท่านเสียที
บทความนี้จัดทำโดยพุทธมนต์ คคนัมพร




6 ความคิดเห็น:

  1. ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

    ตอบลบ
  2. อ่านเเล้วน้ำตารื้น พี่เจี๊ยบเขียนมาจากใจจริงๆหนูรู้
    เพราะหนูก็รู้สึกอย่างเดียวกับพี่เช่นกัน

    จึงได้สัญญากับตนเองเพียงเบาๆว่า

    จักขอเป็นข้อรองบาททุกชาติไป..........

    ตอบลบ
  3. ซึ้งใจมากครับเราจะปกป้องพระองค์ท่านด้วยชีวิต

    ตอบลบ
  4. ความรัก แค่ลมปาก พัดออกมาแล้วก็จางหายไปกับสายลม..
    จะมีคุณค่าอะไรหากไม่มีการกระทำ...

    การเอ่ย อวดอ้าง ว่ารักพ่อ รักแม่ มากมาย..
    ถวายพระพรต่อพระองค์ท่าน..ทุกวี่ทุกวัน
    จะมีสักกีคน ที่ปฏิบัติอย่างเป็นรูปธรรม
    กล้าที่จะก้าวออกมาทำเพื่อ พ่อแม่หลวงของเรา

    มาเถิด พี่น้องไทย อย่านิ่งเฉย ดูดาย
    มาช่วยกันปกป้องพระองค์ท่านด้วยตัวของพวกเรา....
    มาแสดงความรักพ่อ ให้เป็นรูปธรรมกันนะคะ

    ขอคารวะต่อ ทุกท่านที่รัก และ ปกป้อง พ่อหลวงของเรา ^v^

    ตอบลบ
  5. ร่วมเป็นอีกหนึ่งพลังในการแสดงความจงรักภักดี เพื่อปกป้องสถาบันครับ

    ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

    ตอบลบ
  6. พี่เจี๊ยบ อ่านแล้ว น้ำตาซึมและไหล อาบแก้ม เรย คะ...ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

    ตอบลบ